muzeum wirtualne Domu Kultury w Łapach

Siedziba Kasy Stefczyka w Łapach znajdowała się przy ulicy Głównej 33. Uroczystość poświęcenia budynku odbyła się w dniu 9 listopada 1930 roku. O godzinie 11 była msza w kościele parafialnym. W samo południe zaplanowano poświęcenie obiektu oraz wspólną fotografię. Natomiast o godzinie 14, w miejscowym Ognisku Kolejowym odbył się uroczysty, ale płatny obiad. Wstęp kosztował osiem złotych. Na owe czasy była to pokaźna kwota. Wieczorem odbyło się przedstawienie teatralne, zaś wstęp wynosił od 50 groszy do 2 złotych. Kasa była czynna w dni powszednie w godzinach od 9 do 12 oraz od 15 do 18. Należeli do niej udziałowcy z Łap i okolic. Już wówczas ta instytucja borykała się z dużymi problemami finansowymi. W skład Zarządu Kasy wchodzili: Rudolf Martin, Franciszek Kosicki i Józef Brzozowski. Dokument wymienia też z imienia i nazwiska członków Rady Nadzorczej: Ignacy Wesołowski, Antoni Chodorowski, Maksymilian Bekker, dr Edward Orzechowski, Mikołaj Łapiński, Antoni Januszewicz, Rainhold Roppe, Piotr Sakowicz, Antoni Sałata, Kazimierz Marciniak, Jan Kowalski i Julian Roman. W 1933 roku stanem finansów Kasy zajął się Bolesław Potyfski, nadzorca sądowy z Łomży. Sytuacja finansowa tej łapskiej placówki była wówczas bardzo trudna. Przejął on cały majątek Kasy na rzecz spłaty długów. Fot. z ok. 1950 rok. Fot. NN. Zbiory własne

Antoni Januszewicz (siedzi w środku) urodził się 26 sierpnia 1895 roku w Łapach. Naukę rozpoczął w rosyjskiej szkole żelaznodrogowej. Uczył się także w Liceum Handlowym w Białymstoku. W 1913 roku zdał maturę i wyjechał na studia do Kijowa. Dwa lata później musiał je przerwać, gdyż wybuchła wojna światowa. Został żołnierzem armii rosyjskiej i wyruszył na front. Krótko służył, w stopniu podporucznika, w Polskim Korpusie gen. Józefa Dowbór Muśnickiego. W 1918 roku wznowił studia w Kijowie. Tam też w 1920 roku otrzymał dyplom uniwersytecki. Do Polski wracał wraz z armią polską, która w czerwcu 1920 roku cofała się spod Kijowa. W 1921 roku trafił do Łap. W tym czasie studiował również na wydziale filozofii UW, gdzie zaliczył cztery semestry. W 1924 roku zdał egzaminy uzupełniające w Białymstoku i został nauczycielem wykwalifikowanym. Uczył matematyki i fizyki. Trzy lata później został kierownikiem siedmioklasowej publicznej szkoły powszechnej męskiej im. Józefa Piłsudskiego w Łapach. Szkołą kierował aż do swej przedwczesnej śmierci w 1937 roku. Zmarł w wieku 42 lat.

Leonard Babiński (siedzi z lewej strony) urodził się w 1902 roku w Wandpolu na Lubelszczyźnie. Jego ojciec był zarządcą majątku w Żabińcu. Zabili go bolszewicy.  Leonard ukończył szkołę techniczną w Kijowie. Do Łap przybył prawdopodobnie w 1920 roku.  Ożenił się z Marią Wolff, która była nauczycielką w miejscowej szkole kolejowej. Pochodziła ze Lwowa, z bardzo patriotycznej rodziny. Pasją Leonarda było malarstwo i harcerstwo. Jednemu i drugiemu poświęcał każdą wolną chwilę. Dlatego tuż po przybyciu do Ła, jeszcze w 1920 roku, założył pierwszą drużynę ZHP. W 1936 roku Babińscy przenieśli się do Dąbrowy Wielkiej.  Do 1939 roku Leonard był kierownikiem szkoły w tej miejscowości. W czasie wojny należał do AK. W 1945 roku rodzina Babińskich wyjechała do Kalisza. Leonard Babiński zmarł w 1976 roku w Kaliszu i tam też został pochowany.

Otwarcie budynku szkoły powszechnej w Łapach. Po wojnie:Dwójka i Jedynka znajdowały się we wspólnym budynku.  Lekcje więc trwały do godziny 17. Kierowniczką szkoły była pani Sabina Grindl. „Prace szły w kierunku zdobycia potrzebnego inwentarza, gdyż umeblowanie składało się ze stołków, krzeseł, taboretów przyniesionych przez dzieci...”. Dlatego jeszcze w 1946 roku Dwójka przeniosła się do drewnianego baraku. Dużo wysiłku włożył Przewodniczący Komitetu rodzicielskiego pan Aleksander Kreczko. Pani Sabina Romanowska ofiarowała instalację elektryczną oraz liczniki. Poświęcenia budynku dokonał biskup Stanisław Kostka- Łukomski. Obecni też byli: Aleksander Łapiński- burmistrz Łap, Naczelnik Warsztatów inż. Gojrzewski... Tak napisał w szkolnej kronice architekt powiatowy Henryk Roliński: „Jak żeście pobudowali ten budynek szkolny, tak budujcie w sercach naszych dzieci miłość do Rzeczypospolitej”. (Fragment Kroniki szkolnej). 1947 rok. Fot. NN. Zbiory własne

Porządkowanie terenu w pobliżu schronu w Łapach. Koń wraz z zaprzęgiem, wg relacji właścicielki zdjęcia, należał do Kazimierza Łapińskiego. 1947 rok. Fot. NN. Z albumu Marii Maliszewskiej

Fragment Kroniki: "...Przy różnych okazjach przystępowała młodzież do pracy społecznej. Przy odgruzowaniu zburzonego przez Niemców dworca uczniowie wybrali ponad 3000 cegieł. A uczeń Adam Wróblewski przyszedł do pracy z koniem i wozem. W 1950 roku za przodownictwo w pracy i nauce zostali wyróżnieni: Marian Szczytkowski z VIIb, wspomniany Adam Wróblewski z VIIa, Teresa Czausówna z klasy VI, Krystyna Kusnerz z V, Władek Łapiński z IV, Zenon Ratajczyk z III, Jerzy Ignatowicz z II oraz Lucyna Skibkówna z klasy I... Spośród siódmoklasistów aż 34 podjęło naukę w łapskim LO. W składzie grona pedagogicznego szkoły powszechnej byli wówczas: Sabina Grindl, Stanisław Chyliński, Janina Dmochowska, Józef Jabłonowski, księża: Jan Kowalczyk i Czesław Rakowski, dalej Henryk Kamiński, Maria Komarnicka, Czesława Siwkowa, Helena Skrodziukowa, Jadwiga Sołowianiukowa i Anna Zarembina. Z okazji święta 1 Maja i rocznicy urodzin Bolesława Bieruta nauczyciele zobowiązali się wykonać pomoce naukowe, uczniowie poprawić wyniki w nauce. Natomiast rodzice opodatkowali się i zakupili siatkę ogrodzeniową do szkoły. Jeszcze w maju tego roku dzieci pracowały przy porządkowaniu boiska szkolnego oraz sadzeniu drzewek w parku na Bindudze. Warto wiedzieć, że istniał także ogródek przyszkolny, w którym młodzież uprawiała warzywa. W nagrodę za pracę społeczną setka dzieci wyjechała w czerwcu nad morze. W tym też roku pracę w Łapach rozpoczął znany i szanowany przez lata nauczyciel wychowania fizycznego pan Witold Maciejczuk..."

Druhny przyboczne oraz zuchy z ZHP Hufiec w Łapach.  Z lewej strony stoi Dorota Kamińska. Ok. 1983 rok. Fot. NN. Zbiory własne