muzeum wirtualne Domu Kultury w Łapach

Kościół parafialny pw. Św. Piotra i Pawła w Łapach.  Fot. Władysław Piotrowski. 1933 rok. Zbiory własne.
W 1906 roku została zbudowana drewniana kaplica rzymsko katolicka. Kancelaria w Łapach powstała w 1908 roku. Prawdopodobnie prowadził ją ks. Władysław Namiotko. Ale nie było jeszcze samodzielnej parafii. Tymczasem została ona kanonicznie została ustanowiona 27 maja 1912 roku. 
Do 1807 roku łapskie zaścianki należały do kościoła parafialnego w Surażu. Po układzie w Tylży Suraż znalazł się w Cesarstwie Rosyjskim, zaś Łapy w tzw. Królestwie Polskim.
Spośród świątyń najwcześniej, bo w połowie XIX wieku,  powstał w Łapach żydowski dom modlitwy. Dopiero potem Rosjanie postawili cerkiew kolejową. Tymczasem łapskie zaścianki, należały do katolickich parafii w Płonce i Poświętnem. Rozpoczęte przed stu laty starania o zbudowanie katolickiej kaplicy poparł ksiądz Onufry Wyszomirski, proboszcz płonkowski. Miejscowym katolikom pomogli rosyjscy inżynierowie kolei: Panfiłow oraz Sokołow. Jednak u progu XX wieku rozpoczęto w Płonce budowę dużej neogotyckiej świątyni. Wszystkie parafialne pieniądze gromadzone przez wiernych były przeznaczane na jej budowę. Zbudowano tylko kaplicę drewnianą. Stanęła w miejscu dawnego uroczyska Łaz, przy ówczesnej ulicy Pietkowskiej. Ornaty, kielich oraz sprzęty liturgiczne podarował ojciec Placyd, który po kasacie zakonu, osiadł w Łapach. Ma swój grób na łapskim cmentarzu. Przychylny spawie budowy kaplicy był arcybiskup Ropp, który spoczywa dziś w podziemiach kościoła parafialnego w Białymstoku. Dopiero w maju 1908 roku, biskup sejneński Antoni Karaś wydał dekret przyznający Łapom parafię. W jej skład weszły Łapy: Pluśniaki, Szołajdy, Dębowina, Kołpaki i Łynki. A także wliczone już wówczas do obszaru miejskiego: Wity, Barwiki, Leśniki i Osse. Pierwszym proboszczem kuria mianowała księdza Bolesława Gumowskiego. Po odejściu z Łap był on w latach 1929 1957 roku  proboszczem parafii św. Aleksandra w Suwałkach. Tymczasem w Łapach duża grupa parafian włączyła się prac Bractwa Różańcowego i Trzeciego Zakonu. Starania o murowaną świątynię przerwała I wojna światowa.
   
Budowa świątyni

W 1918 roku ksiądz Bolesław Gumowski powrócił do Łap z zawieruchy wojennej i natychmiast powołał Komitet Budowy Kościoła. Kamień węgielny wmurował sejneński biskup Romuald Jałbrzykowski. Autorem nowego projektu został Kazimierz Skórewicz,  który był także autorem projektu gmachu Sejmu RP.  Nawała bolszewicka odsunęła na dalszy plan budowę kościoła. Łapy zostały poważnie zniszczone. Do rozpoczęcia budowy bardzo przyczynił się ówczesny naczelnik warsztatów inż. Rudolf Szmidt. Budowę świątyni rozpoczął ksiądz prałat Gumowski, a ukończył ksiądz Haraburda. Napracował się także wikariusz parafii ksiądz Bronisław Tałandzewicz. Już po uzyskaniu niepodległości obok drewnianej kaplicy powstało drewniane rusztowanie, na którym zawieszono dzwony. Nadano im imiona: Jan, Piotr i Paweł. Wszystkie były darem pracowników kolei. Wszystkie zostały odlane w stoczni gdańskiej Trafiły do Łap w 1929 roku, a poświecone 6 kwietnia 1930 roku przez ks. Stanisława Kostkę Łukomskiego, biskupa łomżyńskiego.  Na każdym z nich jest napis: Fundacja pracowników kolejowych w Łapach. Razem tworzą akord na melodię Salve Regina. Tymczasem tuż po oddaniu kościoła do użytku pojawił się w podłodze i na ścianie pojawił się grzyb. Remontu podjął się nowy proboszcz parafii ksiądz Kazimierz Grunwald, którego wspomagał ksiądz Jan Skrzeczkowski, nowy wikariusz. W wykończeniu oraz dekoracji wewnętrznej świątyni dopomagał Komitet w składzie: inż. Jan T. Blum, Paweł Kisielewski, Bolesław Roszkowski, Antoni Chodorowski, Ignacy Wesołowski, Mikołaj Łapiński, Michał Prażmowski, Władysław Grabowski, Stanisław Tomaszewski i Antoni Gryka Łapiński... Ufundowano żyrandol, organy i chrzcielnicę. W 1933 roku, w dziesiątą rocznicę erygowania parafii odbył się w Łapach Kongres Eucharystyczny. Duży wkład w jego organizacje mieli członkowie Akcji Katolickiej. Prezesem młodzieży żeńskiej AK była Mieczysława Szulcówna, zaś męskiej pan Trapszo. Maria Kisielewska kierowała Stowarzyszeniem Miłosierdzia św. Wincentego a Paolo. Jego celem było niesienie pomocy charytatywnej. Aktywnie działał III Zakon św. Franciszka z panią Józefą Bokińcówną, a także Arcybractwo Matek Chrześcijańskich z Anielą Roszkowską.Kościół parafialny pw. Św. Piotra i Pawła w Łapach. Fot. Władysław Piotrowski. 1933 rok. Zbiory własne. W 1906 roku została zbudowana drewniana kaplica rzymsko katolicka. Kancelaria w Łapach powstała w 1908 roku. Prawdopodobnie prowadził ją ks. Władysław Namiotko. Ale nie było jeszcze samodzielnej parafii. Tymczasem została ona kanonicznie została ustanowiona 27 maja 1912 roku. Do 1807 roku łapskie zaścianki należały do kościoła parafialnego w Surażu. Po układzie w Tylży Suraż znalazł się w Cesarstwie Rosyjskim, zaś Łapy w tzw. Królestwie Polskim. Spośród świątyń najwcześniej, bo w połowie XIX wieku, powstał w Łapach żydowski dom modlitwy. Dopiero potem Rosjanie postawili cerkiew kolejową. Tymczasem łapskie zaścianki, należały do katolickich parafii w Płonce i Poświętnem. Rozpoczęte przed stu laty starania o zbudowanie katolickiej kaplicy poparł ksiądz Onufry Wyszomirski, proboszcz płonkowski. Miejscowym katolikom pomogli rosyjscy inżynierowie kolei: Panfiłow oraz Sokołow. Jednak u progu XX wieku rozpoczęto w Płonce budowę dużej neogotyckiej świątyni. Wszystkie parafialne pieniądze gromadzone przez wiernych były przeznaczane na jej budowę. Zbudowano tylko kaplicę drewnianą. Stanęła w miejscu dawnego uroczyska Łaz, przy ówczesnej ulicy Pietkowskiej. Ornaty, kielich oraz sprzęty liturgiczne podarował ojciec Placyd, który po kasacie zakonu, osiadł w Łapach. Ma swój grób na łapskim cmentarzu. Przychylny spawie budowy kaplicy był arcybiskup Ropp, który spoczywa dziś w podziemiach kościoła parafialnego w Białymstoku. Dopiero w maju 1908 roku, biskup sejneński Antoni Karaś wydał dekret przyznający Łapom parafię. W jej skład weszły Łapy: Pluśniaki, Szołajdy, Dębowina, Kołpaki i Łynki. A także wliczone już wówczas do obszaru miejskiego: Wity, Barwiki, Leśniki i Osse. Pierwszym proboszczem kuria mianowała księdza Bolesława Gumowskiego. Po odejściu z Łap był on w latach 1929 1957 roku proboszczem parafii św. Aleksandra w Suwałkach. Tymczasem w Łapach duża grupa parafian włączyła się prac Bractwa Różańcowego i Trzeciego Zakonu. Starania o murowaną świątynię przerwała I wojna światowa. Budowa świątyni W 1918 roku ksiądz Bolesław Gumowski powrócił do Łap z zawieruchy wojennej i natychmiast powołał Komitet Budowy Kościoła. Kamień węgielny wmurował sejneński biskup Romuald Jałbrzykowski. Autorem nowego projektu został Kazimierz Skórewicz, który był także autorem projektu gmachu Sejmu RP. Nawała bolszewicka odsunęła na dalszy plan budowę kościoła. Łapy zostały poważnie zniszczone. Do rozpoczęcia budowy bardzo przyczynił się ówczesny naczelnik warsztatów inż. Rudolf Szmidt. Budowę świątyni rozpoczął ksiądz prałat Gumowski, a ukończył ksiądz Haraburda. Napracował się także wikariusz parafii ksiądz Bronisław Tałandzewicz. Już po uzyskaniu niepodległości obok drewnianej kaplicy powstało drewniane rusztowanie, na którym zawieszono dzwony. Nadano im imiona: Jan, Piotr i Paweł. Wszystkie były darem pracowników kolei. Wszystkie zostały odlane w stoczni gdańskiej Trafiły do Łap w 1929 roku, a poświecone 6 kwietnia 1930 roku przez ks. Stanisława Kostkę Łukomskiego, biskupa łomżyńskiego. Na każdym z nich jest napis: Fundacja pracowników kolejowych w Łapach. Razem tworzą akord na melodię Salve Regina. Tymczasem tuż po oddaniu kościoła do użytku pojawił się w podłodze i na ścianie pojawił się grzyb. Remontu podjął się nowy proboszcz parafii ksiądz Kazimierz Grunwald, którego wspomagał ksiądz Jan Skrzeczkowski, nowy wikariusz. W wykończeniu oraz dekoracji wewnętrznej świątyni dopomagał Komitet w składzie: inż. Jan T. Blum, Paweł Kisielewski, Bolesław Roszkowski, Antoni Chodorowski, Ignacy Wesołowski, Mikołaj Łapiński, Michał Prażmowski, Władysław Grabowski, Stanisław Tomaszewski i Antoni Gryka Łapiński... Ufundowano żyrandol, organy i chrzcielnicę. W 1933 roku, w dziesiątą rocznicę erygowania parafii odbył się w Łapach Kongres Eucharystyczny. Duży wkład w jego organizacje mieli członkowie Akcji Katolickiej. Prezesem młodzieży żeńskiej AK była Mieczysława Szulcówna, zaś męskiej pan Trapszo. Maria Kisielewska kierowała Stowarzyszeniem Miłosierdzia św. Wincentego a Paolo. Jego celem było niesienie pomocy charytatywnej. Aktywnie działał III Zakon św. Franciszka z panią Józefą Bokińcówną, a także Arcybractwo Matek Chrześcijańskich z Anielą Roszkowską.
aktualizacja: 29. 10. 2013
wizyt: 3158, komentarze: 1
Postument pomnika Marcelego Nowotki w Łapach. Fot. Jerzy Barańczuk. 1990 rok.Postument pomnika Marcelego Nowotki w Łapach. Fot. Jerzy Barańczuk. 1990 rok.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1999, komentarze: 0
Przed pomnikiem Marcelego Nowotki w Łapach. Ok. 1968 rok. Z albumu Danuty Szenfeld. Archiwum własnePrzed pomnikiem Marcelego Nowotki w Łapach. Ok. 1968 rok. Z albumu Danuty Szenfeld. Archiwum własne
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 2306, komentarze: 0
Ks. Mieczysław Pupek, budowniczy kościoła w Osse oraz pierwszy proboszcz utworzonej tam parafii z rodziną Ostrowskich. Ok. 195 rok. Z kroniki parafii. Archiwum własneKs. Mieczysław Pupek, budowniczy kościoła w Osse oraz pierwszy proboszcz utworzonej tam parafii z rodziną Ostrowskich. Ok. 195 rok. Z kroniki parafii. Archiwum własne
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 2165, komentarze: 1
Ćwiczenia OC w ZNTK w Łapach. Fot. NN. 1967 rok. Z albumu OC w ZNTK w Łapach. Archiwum własne.Ćwiczenia OC w ZNTK w Łapach. Fot. NN. 1967 rok. Z albumu OC w ZNTK w Łapach. Archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1913, komentarze: 0
Ćwiczenia OC w ZNTK w Łapach. Punkt opatrunkowy. Fot. NN. 1967 rok. Z albumu OC w ZNTK w Łapach. Archiwum własne.Ćwiczenia OC w ZNTK w Łapach. Punkt opatrunkowy. Fot. NN. 1967 rok. Z albumu OC w ZNTK w Łapach. Archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1989, komentarze: 0
Tzw. starówka w Łapach. Fot. Jerzy Barańczuk. 1991 rok.Tzw. starówka w Łapach. Fot. Jerzy Barańczuk. 1991 rok.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 2020, komentarze: 0
Kapliczka z 1921 roku w nowej szacie. Fot. Marian Olechnowicz, 2013 rokKapliczka z 1921 roku w nowej szacie. Fot. Marian Olechnowicz, 2013 rok
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1879, komentarze: 0
Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1928, komentarze: 0
Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 1888, komentarze: 0
Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.Modlitwa przed Grotą Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 2031, komentarze: 0
Uroczystość nadania nazwy ulicy Gen. Władysława Sikorskiego w Łapach w 1981 roku. Portret Generała trzymają: Janusz kurzyna oraz Ryszard Francke. Z tyłu kapliczka z 1921 roku, jako wotum za zwycięstwo w wojnie polskobolszewickiej. Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.Uroczystość nadania nazwy ulicy Gen. Władysława Sikorskiego w Łapach w 1981 roku. Portret Generała trzymają: Janusz kurzyna oraz Ryszard Francke. Z tyłu kapliczka z 1921 roku, jako wotum za zwycięstwo w wojnie polskobolszewickiej. Fot. NN. 1981 rok. Z albumu Ryszarda Francke, archiwum własne.
aktualizacja: 16. 12. 2013
wizyt: 2229, komentarze: 0