muzeum wirtualne Domu Kultury w Łapach

WirtualneLapy.pl Łapy i okolice wczoraj i dziśrekordy: 20 start: « wstecz 12
<p>Dom przy ulicy Głównej w Łapach. W latach 40- tych na parterze budynku znajdowały się pracownie krawieckie szkoły zasadniczej. Ok. 1948 rok. Fot. NN. Z kroniki ZSM w Łapach</p>

Dom przy ulicy Głównej w Łapach. W latach 40- tych na parterze budynku znajdowały się pracownie krawieckie szkoły zasadniczej. Ok. 1948 rok. Fot. NN. Z kroniki ZSM w Łapach


aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 2310, komentarze: 0
Budynek dawnej Kasy Steczyka w Łapach. Siedzibą Kasy Stefczyka w Łapach znajdowała się przy ulicy Głównej 33. Uroczystość poświęcenia budynku odbyła się w dniu 9 listopada 1930 roku. O godzinie 11 była msza w kościele parafialnym. W samo południe zaplanowano poświęcenie oraz wspólną fotografię. Natomiast o godiznie 14 w miejscowym  Ognisku Kolejowym odbył się uroczysty, ale płatny obiad. Wstęp kosztował osiem złotych. Na owe czasy była to pokaźna kwota. Wieczorem odbyło się przedstawienie teatralne, zaś wstęp wynosił od 50 groszy do 2 złotych.  Kasa była czynna w dni powszednie w godzinach od 9 do 12 oraz od 15 do 18. Należeli też do niej udziałowcy z Łap i okolic. I już wówczas ta instytucja borykała się z dużymi problemami finansowymi. W skład zarządu Kasy wchodzili: Rudolf Martin, Franciszek Kosicki i Józef Brzozowski. Dokument wymienia też z imienia i nazwiska członków Rady Nadzorczej: Ignacy Wesołowski, Antoni Chodorowski, Maksymilian Bekker, dr Edward Orzechowski, Mikołaj Łapiński, Antoni Januszewicz, Rainhold Proppe, Piotr Sakowicz, Antoni Sałata, Kazimierz Marciniak, Jan Kowalski i Julian Roman. W 1933 roku stanem finansów Kasy zajął się Bolesław Potyfski, nadzorca sądowy z Łomży. Sytuacja finansowa tej łapskiej placówki była wówczas bardzo trudna. Przejął on cały majątek Kasy na rzecz spłaty długów. 2007. Zbiory własneBudynek dawnej Kasy Steczyka w Łapach. Siedzibą Kasy Stefczyka w Łapach znajdowała się przy ulicy Głównej 33. Uroczystość poświęcenia budynku odbyła się w dniu 9 listopada 1930 roku. O godzinie 11 była msza w kościele parafialnym. W samo południe zaplanowano poświęcenie oraz wspólną fotografię. Natomiast o godiznie 14 w miejscowym Ognisku Kolejowym odbył się uroczysty, ale płatny obiad. Wstęp kosztował osiem złotych. Na owe czasy była to pokaźna kwota. Wieczorem odbyło się przedstawienie teatralne, zaś wstęp wynosił od 50 groszy do 2 złotych. Kasa była czynna w dni powszednie w godzinach od 9 do 12 oraz od 15 do 18. Należeli też do niej udziałowcy z Łap i okolic. I już wówczas ta instytucja borykała się z dużymi problemami finansowymi. W skład zarządu Kasy wchodzili: Rudolf Martin, Franciszek Kosicki i Józef Brzozowski. Dokument wymienia też z imienia i nazwiska członków Rady Nadzorczej: Ignacy Wesołowski, Antoni Chodorowski, Maksymilian Bekker, dr Edward Orzechowski, Mikołaj Łapiński, Antoni Januszewicz, Rainhold Proppe, Piotr Sakowicz, Antoni Sałata, Kazimierz Marciniak, Jan Kowalski i Julian Roman. W 1933 roku stanem finansów Kasy zajął się Bolesław Potyfski, nadzorca sądowy z Łomży. Sytuacja finansowa tej łapskiej placówki była wówczas bardzo trudna. Przejął on cały majątek Kasy na rzecz spłaty długów. 2007. Zbiory własne
aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 1986, komentarze: 0
Kościół parafialny w Bokinach. 2011. Fot. Jerzy BarańczukKościół parafialny w Bokinach. 2011. Fot. Jerzy Barańczuk
aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 1720, komentarze: 0
Dzieci na placu budowy kościoła w Bokinach. Ok. 1960 rok. Fot. NN. Z Kroniki parafialnejDzieci na placu budowy kościoła w Bokinach. Ok. 1960 rok. Fot. NN. Z Kroniki parafialnej
aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 1838, komentarze: 0
Produkcja pustaków do budowy koscioła parafialnego w Bokinach. Ok. 1958 rok. Fot. NN. Z Kroniki parafialnejProdukcja pustaków do budowy koscioła parafialnego w Bokinach. Ok. 1958 rok. Fot. NN. Z Kroniki parafialnej
aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 1848, komentarze: 0
Krzyż przydrożny w Bokinach. Na drugim planie widoczny jest kościół parafialny pw. Najświetszego Serca Jezusowego. Fragment kroniki parafialnej: „12 maja 1957 roku na zebraniu wiejskim, jeszcze w budynku starej szkoły, zapadła decyzja o budowie świątyni. Mieszkańcy wsi utworzyli Społeczny Komitet Budowy Świątyni. Pierwszymi jego członkami byli: Edward Herman, Mieczysław Herman, Adam Barańczuk, Damazy Łotko, Wacław Łotko, Stanisław Łotko, Kazimierz Jabłonowski i Stanisław Jarocki, Ryszard Jarocki, Michał Sakowicz, Stanisław Skibko, Antoni Żur... Na zachowanej liście jest 130 wpisanych rodzin... Pierwszym przewodniczącym Komitetu został Antoni Żur, zaś jego zastępcą Adam Barańczuk. W 1957 roku władze wydały zezwolenie na budowę świątyni. Mieszkańcy ustalili wysokość datków na ten cel każda rodzina miała przeznaczyć równowartość 50 kg zboża. Składali bogaci i biedni. Jako pierwsza dar złożyła wdowa Czesława Trojan. Skarbnikami zostali Antoni Michał Sakowicz oraz Mieczysław Herman. Kształt świątyni zaprojektował inż. Marian Sordyl. Miała ona stanąć w miejscui zwanym „Wapniarką”. Mieszkańcy wsi sami produkowali pustaki, przygotowywali wykopy, wylewali fundamenty. Pracami murarskimi kierował Władysław Szyszko z Waniewa. Konstrukcję ścian wykonała firma budowlana Myśliwskich z Żółtek. Szczyty wykonali panowie Zygmunt Łotko i Ryszard Jarocki, więźbę dachową wykonał pan Wołowiec z Waćk... Kamienie na fundament kościoła przygotował Józef Sakowicz. On też wykonał wiele prac kowalskich oprawił sygnaturkę, wykonał dzwonki. Kamienny front kościoła to robota Franciszka Sidoryka z Sokół. Inne prace fachowe wykonywali rzemieślnicy zamiejscowi. Mieszkańcy wsi Kowalewszczyzna oraz Izbiszcze ofiarowali drewno. Wspomogli wierni z Wólki Waniewskiej. Szczególną rolę spełnili Lucjan Dziemian i Józef Filonik, którzy byli organizatorami wiejskiej narady. To oni dołączyli wykaz mieszkańców Wólki Waniewskiej do prośby o utworzenie odrębnej parafii w Bokinach. Wyznaczeni przez wspólnotę parafialną mieszkańcy Bokin, zaopatrzeni w upoważnienie wystawione przez waniewskiego proboszcza kwestowali w parafiach diecezji łomżyńskiej i białostockiej. Ten trud podjęli: Józefa i Damazy Łotko, Emilia i Wacław Łotko, Ludwika i Henryk Grzegorczuk... Jesienią 1964 roku kościółek został pokryty dachem eternitowym. Ołtarz przywieziono z łapskiej parafii pw. św. św. Piotra i Pawła. Obraz w głównym ołtarzu, przedstawiający Chrystusa z otwartym sercem, ofiarował ks. kanonik Józef Przekop z Sokół. W styczniu 1965 roku wyruszyła do Kurii delegacja parafian Edward Herman, Czesław Herman, Stanisław Łotko i Ryszard Jarocki, z meldunkiem o stanie robót. Koszt budowy wyniósł 46 2083 zł. Wkładu serca oraz sił fizycznych nie da się wycenić. 21 maja 1965 roku J.E. Ks. Biskup Ordynariusz Łomżyński dr Czesław Falkowski oddał świątynię w duszpasterską opiekę kapłanom parafii Sokoły. Wyświęcenie świątyni pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego nastąpiło, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, w dniu 6 czerwca 1965 roku. Dokonał tego ks. kanonik Józef Przekop na podstawie delegacji J.E.Ks. Biskupa Ordynariusza Mikołaja Sasinowskiego. Proboszcz uhowski pożyczył wówczas monstrancję oraz część szat liturgicznych. Z Waniewa przywieziono chorągwie…”. 2011 rok. Fot. Jerzy BarańczukKrzyż przydrożny w Bokinach. Na drugim planie widoczny jest kościół parafialny pw. Najświetszego Serca Jezusowego. Fragment kroniki parafialnej: „12 maja 1957 roku na zebraniu wiejskim, jeszcze w budynku starej szkoły, zapadła decyzja o budowie świątyni. Mieszkańcy wsi utworzyli Społeczny Komitet Budowy Świątyni. Pierwszymi jego członkami byli: Edward Herman, Mieczysław Herman, Adam Barańczuk, Damazy Łotko, Wacław Łotko, Stanisław Łotko, Kazimierz Jabłonowski i Stanisław Jarocki, Ryszard Jarocki, Michał Sakowicz, Stanisław Skibko, Antoni Żur... Na zachowanej liście jest 130 wpisanych rodzin... Pierwszym przewodniczącym Komitetu został Antoni Żur, zaś jego zastępcą Adam Barańczuk. W 1957 roku władze wydały zezwolenie na budowę świątyni. Mieszkańcy ustalili wysokość datków na ten cel każda rodzina miała przeznaczyć równowartość 50 kg zboża. Składali bogaci i biedni. Jako pierwsza dar złożyła wdowa Czesława Trojan. Skarbnikami zostali Antoni Michał Sakowicz oraz Mieczysław Herman. Kształt świątyni zaprojektował inż. Marian Sordyl. Miała ona stanąć w miejscui zwanym „Wapniarką”. Mieszkańcy wsi sami produkowali pustaki, przygotowywali wykopy, wylewali fundamenty. Pracami murarskimi kierował Władysław Szyszko z Waniewa. Konstrukcję ścian wykonała firma budowlana Myśliwskich z Żółtek. Szczyty wykonali panowie Zygmunt Łotko i Ryszard Jarocki, więźbę dachową wykonał pan Wołowiec z Waćk... Kamienie na fundament kościoła przygotował Józef Sakowicz. On też wykonał wiele prac kowalskich oprawił sygnaturkę, wykonał dzwonki. Kamienny front kościoła to robota Franciszka Sidoryka z Sokół. Inne prace fachowe wykonywali rzemieślnicy zamiejscowi. Mieszkańcy wsi Kowalewszczyzna oraz Izbiszcze ofiarowali drewno. Wspomogli wierni z Wólki Waniewskiej. Szczególną rolę spełnili Lucjan Dziemian i Józef Filonik, którzy byli organizatorami wiejskiej narady. To oni dołączyli wykaz mieszkańców Wólki Waniewskiej do prośby o utworzenie odrębnej parafii w Bokinach. Wyznaczeni przez wspólnotę parafialną mieszkańcy Bokin, zaopatrzeni w upoważnienie wystawione przez waniewskiego proboszcza kwestowali w parafiach diecezji łomżyńskiej i białostockiej. Ten trud podjęli: Józefa i Damazy Łotko, Emilia i Wacław Łotko, Ludwika i Henryk Grzegorczuk... Jesienią 1964 roku kościółek został pokryty dachem eternitowym. Ołtarz przywieziono z łapskiej parafii pw. św. św. Piotra i Pawła. Obraz w głównym ołtarzu, przedstawiający Chrystusa z otwartym sercem, ofiarował ks. kanonik Józef Przekop z Sokół. W styczniu 1965 roku wyruszyła do Kurii delegacja parafian Edward Herman, Czesław Herman, Stanisław Łotko i Ryszard Jarocki, z meldunkiem o stanie robót. Koszt budowy wyniósł 46 2083 zł. Wkładu serca oraz sił fizycznych nie da się wycenić. 21 maja 1965 roku J.E. Ks. Biskup Ordynariusz Łomżyński dr Czesław Falkowski oddał świątynię w duszpasterską opiekę kapłanom parafii Sokoły. Wyświęcenie świątyni pod wezwaniem Najświętszego Serca Jezusowego nastąpiło, w uroczystość Zesłania Ducha Świętego, w dniu 6 czerwca 1965 roku. Dokonał tego ks. kanonik Józef Przekop na podstawie delegacji J.E.Ks. Biskupa Ordynariusza Mikołaja Sasinowskiego. Proboszcz uhowski pożyczył wówczas monstrancję oraz część szat liturgicznych. Z Waniewa przywieziono chorągwie…”. 2011 rok. Fot. Jerzy Barańczuk
aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 2949, komentarze: 0
<p>Most kolejowy na rzece Narew koło Uhowa. Ok. 1935 rok. Fot. Władysław Piotrowski. Zbiory własne</p>

Most kolejowy na rzece Narew koło Uhowa. Ok. 1935 rok. Fot. Władysław Piotrowski. Zbiory własne


aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 3157, komentarze: 1
<p>Mosty na rzece Narew koło Uhowa. 2007 rok. Fot. Andrzej Bielonko. NPN.</p>

Mosty na rzece Narew koło Uhowa. 2007 rok. Fot. Andrzej Bielonko. NPN.


aktualizacja: 19. 08. 2013
wizyt: 3088, komentarze: 0